Σάββατο 28 Φεβρουαρίου 2015

Κυνηγετική ασφάλεια … έχουμε;

Η λαϊκή σοφία για τα πάντα έχει μιλήσει. «Για να μάθεις, πρέπει να πάθεις», αναφέρει ένα από τα πολλά γνωμικά που βγήκαν μέσα από την ζωή.

Γνωρίζουμε όλοι για την κυνηγετική ασφάλεια που πληρώνουμε κάθε φορά που εκδίδουμε άδεια κυνηγίου. Στον κατάλογο της άδειας θήρας έχουμε: τέλη αδείας, χαρτόσημο, συνδρομή έτους, ασφάλεια, έκτακτη εισφορά συλλόγου, αναλογικό χαρτόσημο, υπεύθυνη δήλωση, έκτακτη εισφορά Ομοσπονδίας.

Δεν θα σταθώ στα παράλογα του καταλόγου αλλά μόνο στην ασφάλεια. Και τούτο γιατί είμαι παθών. Μέχρι σήμερα αγνοούσα τα επιμέρους όσων πλήρωνα. Φυσικά το λάθος δεν είναι παρά δικό μου. Αλλά οι περισσότεροι κυνηγοί, δεν δίνουν βάση στα επί μέρους. Λόγω όμως ατυχήματος που μου συνέβη στον κυνηγότοπο, εκ των πραγμάτων ασχολήθηκα και θέλησα να πάρω από την κυνηγετική ασφάλεια τα χρήματα που ξόδεψα σε νοσοκομεία, γιατρούς, φυσιοθεραπευτές. Δεν βάζω φυσικά μέσα στα έξοδα, ταξί για την μεταφορά μου, απώλεια εισοδήματος κ.α. Μόνο τα βασικά.

Ήλθα σε επαφή με τον ασφαλιστή της Ομοσπονδίας Πελοποννήσου κύριο Αναστάσιο Μαρκόπουλο, και με ευγένεια ο άνθρωπος – αφού βρήκε την καρτέλα μου όπως μου είπε τηλεφωνικά, συνέχισε λέγοντας μου: «δικαιούστε αποζημίωσης μέχρι του ποσού των 600 ευρώ, για τόσα σας έχει ασφαλίσει ο σύλλογός σας».  Μα κύριε Μαρκόπουλε, του είπα, δεν ξόδεψα 600 ευρώ αλλά πολλά περισσότερα. «Δίκιο έχετε» συνέχισε ο κύριος Μαρκόπουλος, «όμως αυτήν την ασφάλεια επέλεξε να κάνει ο σύλλογός σας, καταβάλλοντας το ποσό των 2,30 ευρώ ανά κυνηγετική άδεια. Άλλοι σύλλογοι επιλέγουν καλύτερες ασφάλειες, οπότε εκεί οι καλύψεις είναι σαφώς μεγαλύτερες».

Ήταν σαφής ο άνθρωπος, και μάλιστα μου έδωσε έναν κατάλογο με τα δικαιολογητικά που θα έπρεπε να καταθέσω στην ασφάλεια για την αποζημίωση των 600 ευρώ. Αν και του ζήτησα, δεν μου έδωσε αντίγραφο του ασφαλιστηρίου, που κακώς ο σύλλογος μου δεν μου είχε δώσει, παρά μόνο, τοποθέτησε ένα αυτοκόλλητο στην άδεια θήρας που γράφει τα στοιχεία μου και την επωνυμία της ασφάλειας. Ενώ θα μπορούσε ο κύριος Μαρκόπουλος να μου έστελνε με ένα email το ασφαλιστήριο για να το δει ο δικηγόρος μου όπως του είχα πει, με παρέπεμψε στον σύλλογό μου. Δεν μένω φυσικά σε αυτό, αλλά στην ευγένεια του κυρίου Μαρκόπουλου την οποία και επισημαίνω.

Σκεφτόμενος όμως μέσα από την δική μου περίπτωση, έναν φίλο μου που έπαθε πολύ μεγάλο ατύχημα και θα βρεθεί καθηλωμένος για 6 περίπου μήνες στο σπίτι του, με τεράστια έξοδα που θα τρέξουν μέχρι την ημέρα της αποθεραπείας του, κι αυτός θα πάρει τα ίδια χρήματα, δηλαδή 600 ευρώ! Παράλογο; Εννοείται.

Όμως, αν οι 200 χιλιάδες κυνηγοί πληρώνουν ομαδικά για ασφάλεια που δεν έχουν το ασύλληπτο ποσό των 500 χιλιάδων ευρώ (πρόχειρος λογαριασμός 200 επι 2,50 ευρώ μέσο όρο), που πάνε τα χρήματα αυτά; Είναι κέρδος των ασφαλιστικών εταιρειών; Και πόσο χρήματα δαπανούν από αυτά οι ασφάλειες σε κάθε κυνηγετική περίοδο για ατυχήματα; 10 χιλιάδες; 30 χιλιάδες; Τα υπόλοιπα; Καθαρά κέρδη;

Πρέπει να πάθεις όπως εγώ ή μάλλον έχουμε υποχρέωση να ασχολούμαστε ακόμα και με αυτό το θέμα. Κάτι που δεν έκανα, κάτι που δεν έχετε κάνει ούτε εσείς. Όμως, βλέπουμε ότι και η ασφάλεια είναι υποχρεωτική, όπως οι έκτακτες εισφορές που έγιναν μόνιμες, όπως και τόσα άλλα. Ακόμα κι εδώ, ακόμα και την ασφάλεια μας στο κυνήγι, την αποφασίζουν τρίτοι.

Και γιατί να μην κάνω του χρόνου ένα ομαδικό ασφαλιστήριο με την ομάδα μου; Ασφαλιστήριο 10 ατόμων. Με παροχές ελέγξιμες απόλυτα. Να βγάζουμε την άδεια μας κατευθείαν στο κατά τόπο Δασαρχείο, και με τα χρήματα που θα κερδίζουμε από χαρτόσημα, έκτακτες εισφορές, χαρτί για υπεύθυνες δηλώσεις κ.λπ. να κάνουμε μια καθόλα αξιοπρεπή ασφάλεια;

Οι ευθύνες και στο συγκεκριμένο θέμα βαρύνουν εμένα και μόνο εμένα. Που αδιαφόρησα, που δεν φρόντισα. Οι ευθύνες δεν βαραίνουν ούτε τον ευγενέστατο κύριο Αναστάσιο Μαρκόπουλο, ούτε τον σύλλογό μου. Βαρύνουν εμένα, διότι δεν έδωσα ποτέ σημασία ακόμα και στα επί μέρους, που όμως μόνο μικρά δεν είναι αν τα σουμάρεις.    

Αλλά ποτέ δεν είναι αργά για να διορθώσουμε την αδιαφορία μας και τα λάθη μας. Αυτά τα ομαδικά ασφαλιστήρια των χιλιάδων ασφαλισμένων, περισσότερο σε πρόβατα μου μοιάζουν παρά σε ανθρώπινες υπάρξεις.  

=================
Υγ: Επειδή διαπίστωσα  ότι οι ομαδικές ασφάλειες των κυνηγών έχουν πολύ ζουμί, σύντομα θα κάνω ένα εκτενές ρεπορτάζ. Να ακουστούν όλες οι απόψεις, κυνηγών, συλλόγων, ασφαλιστών, Ομοσπονδιών. Δεν θέλω να αδικήσω κανέναν, όπως και δεν θέλω να με αδικούν.

=================

Δημοσιεύθηκε στο «Κυνήγι» του Ελεύθερου Τύπου την Τετάρτη 25 Φεβρουαρίου 2015