Ο αγώνας ο καλός …

Κοιτάζοντας τη ζωή του ανθρώπου μέσα στο χρόνο, από τα έργα παλιών και νεώτερων συγγραφέων, διαπιστώνει κανείς ότι από «τότε» μέχρι και τις ημέρες μας, η ζωή είναι ακριβώς η ίδια, σαν να μην έχει περάσει ούτε μία ημέρα και ας έχουν φύγει αιώνες.

     «Το μόνο που άλλαξε είναι το κλίμα», έλεγε μία φίλη μου χαριτολογώντας. Ίσως για το λόγο αυτό (σκέφτηκα), έσπευσε η προηγούμενη κυβέρνηση και έφτιαξε το υπουργείο κλιματικής αλλαγής (παγκόσμια πρωτοτυπία απ’ όπου και αν το δει κανείς). Και διόρισε σε αυτό αν θυμάστε μία «σπουδαία επιστήμονα που τα έβλεπε όλα πράσινα».

     Τότε άρχισε και ένας ύπουλος πόλεμος που στόχο είχε εμάς τους κυνηγούς, τους «εγκληματίες της φύσης» όπως τεχνηέντως διέδιδαν τα κοράκια της πράσινης μεν αλλά λαίλαπας δε. Αναπολώ την εποχή εκείνη που μου φαίνεται και πολύ μακρινή, και γελάω με όσα τότε ζήσαμε, με όσα διαβάσαμε, με όσα έγιναν – στο όνομα παρακαλώ της προόδου μας και της ανάπτυξης μας!.

Πέρασαν τα χρόνια, μα η ανάπτυξη δεν φάνηκε, το κλίμα δεν διορθώθηκε, εμείς σαν οι «κακοί» του συστήματος ξεχαστήκαμε. Και όμως, εμείς είμαστε ακόμα εδώ, κυνηγάμε όταν επιτρέπεται, ζούμε στη φύση όσο περισσότερο καιρό μπορούμε, αναπνέουμε τον καθαρό και τίμιο αέρα του δάσους και της βουνοκορφής. Χάθηκαν όμως οι οικολόγοι (του ακραίου ακτιβισμού), δεν μιλάνε, δεν γράφουν μύρια όσα κακόβουλα για εμάς, δεν υπάρχουν καν. Που είναι οι αρχηγοί της οικολογίας, οι ευρωβουλευτές εκείνοι που θα ίσιωναν τον κόσμο.

     Την κρίση που ζούμε και είναι βάρβαρη σε οικονομικό και κοινωνικό πεδίο, ας την δούμε και θετικά. Κόπηκαν οι στρόφιγγες των εκατομμυρίων ευρώ προς τις Μ.Κ.Ο, που κύρια μέσα από το χρήμα αυτό είχαν λόγο και ύπαρξη όλες αυτές οι θλιβερές οργανώσεις. Φάνηκε δηλαδή καθαρά ότι η έγνοια πολλών οργανώσεων για τη φύση, άρχιζε και τελείωνε με το ευρώ!

     Εμείς πάλι, οι «κακοί», με όσα άσχημα ακολουθούν τη ζωή μας, παλεύουμε, προσπαθούμε, αγωνιούμε – κάθε ημέρα και ώρα, για το πράσινο, για το δάσος. Πέρα από το κυνήγι, είμαστε εκείνοι οι άξιοι φυσιολάτρες που μπορούμε, με ιδίους πόρους να διαφυλάξουμε ότι αγαπάμε και ότι μας αρέσει πολύ, τη φύση. Είμαστε εκείνοι που όποτε χρειάστηκε δώσαμε το παρόν, τον αγώνα μας και τον χρόνο μας. Πρώτοι και στις κατασβέσεις των πυρκαγιών, και στη πυρασφάλεια, και σε προσφορά κοινωνική. Με χρήμα δικό μας, σεβόμενοι απόλυτα τον δημόσιο και πολύπαθο κορβανά.

     Εμείς λοιπόν οι κυνηγοί, έχουμε αποδείξει έμπρακτα ότι μπορούμε. Είμαστε πάντοτε έτοιμοι για οποιαδήποτε προσφορά μας ζητηθεί ή δεν μας ζητηθεί. Και προσφέρουμε απλόχερα. Ακόμα και όταν δεν έχουμε. Γιατί, πρώτα είμαστε άνθρωποι, και μετά κυνηγοί. Δυό ιδιότητες που βαδίζουν αντάμα από τους αρχαίους καιρούς. Προσπάθησαν, την αλυσίδα αυτή να την σπάσουν άνθρωποι άβουλοι και αδύνατοι και φυσικά έσπασαν τα μούτρα τους.

     Οι καιροί είναι όντως πολύ δύσκολοι, για όλους μας. Όμως, αναγεννήθηκε πάλι η αλληλεγγύη. Αρχίζουμε όλοι μας και κοιτάζουμε, ακούμε τους γύρω μας. Και προστρέχουμε όλοι μας, όπου μπορούμε, με όποιο μέσο. Επειδή είμαστε κυνηγοί. Επειδή μάθαμε να βλέπουμε τη ζωή διαφορετικά απ’ ότι οι «οικολόγοι φίλοι μας».

     Στην διαφορετική αντίληψη των πραγμάτων, μας βοήθησε το βουνό, η αγάπη μας για την πέτρα τη χιλιοπατημένη, ο ιδρώτας που χύνουμε ανεβαίνοντας στο μονοπάτι. Μπορεί να μην έχουμε συνειδητοποιήσει όλα τα οφέλη από το κυνήγι μας, μα η ουσία είναι αυτή, σε αυτό οφείλεται κατά κύριο λόγο η αγάπη μας για ότι έχει σχέση με τον άνθρωπο.

     Μπορεί οι «οικολόγοι» να προσπάθησαν να μας περιορίσουν μέσα στα τείχη της πόλης, μα δεν τα κατάφεραν. Φάνηκε προς στιγμή ότι τα κατάφερναν. Μα όχι, πως μπορεί να νικηθεί η φύση με τρόπους ψεύτικους; Με λόγια του αέρα; Μόνο με το χρήμα; Και ως εκ θαύματος, όταν το ζεστό χρήμα χάθηκε από το ταμείο, χάθηκε και ο «αγώνας ο καλός των οικολόγων».

     Η διαφορά μας είναι ότι εμείς, ερχόμαστε από πολύ μακριά, δεν είμαστε φτιαγμένοι μέσα σε γραφεία. Και μπορεί όποιος θέλει, να μας ανταμώσει στη φύση. Τον «οικολόγο» ας τον αναζητήσει πάλι, μέσα στη πόλη, να μαθαίνει τα μυστικά της ζωής μέσα από δορυφορικά κανάλια και ωραία ντοκιμαντέρ.

=================

Δημοσιεύθηκε στο «Κυνήγι» του Ελεύθερου Τύπου την Τετάρτη 10 Απριλίου 2013