Τετάρτη 23 Μαρτίου 2011

Φιλοζωικά κατορθώματα !

Είναι η εποχή που έχουν αδειάσει τα βουνά και οι κάμποι από κυνηγούς και γέμισαν λαθροθήρες.

Δυστυχώς η ιστορία επαναλαμβάνεται. Ο κυνηγός με τις δραστηριότητές του την περίοδο του κυνηγίου, κρατά σε μεγάλο βαθμό μακριά τους πάσης φύσεως παράνομους οπλοφόρους –λαθροθήρες. Δυστυχώς, είναι πάρα πολλοί εκείνοι που φέρουν όπλα κυνηγετικά ή άλλα και δεν τους ξέρει κανείς – χιλιάδες όπλα αδήλωτα και αγνώστου προελεύσεως – όπως διαβάζουμε και στα ΜΜΕ.

Στις παράνομες δραστηριότητες του βουνού, η εύκολη και φτηνή λύση – το πρόχειρο εξιλαστήριο θύμα είναι πάντοτε ο κυνηγός –λες και αυτοί που εκδίδουν τα διάφορα ανακοινωθέντα δεν γνωρίζουν την αλήθεια. Πουλάει όμως η ψεύτικη είδηση και η οικολογική προπαγάνδα γνωρίζει καλά την αγορά. Πιάνει τον σφυγμό της κοινής γνώμης αν και ποτέ μου δεν αξιώθηκα να καταλάβω ποια τελικά είναι αυτή η περίφημη κοινή γνώμη.

Υπάρχει ένα πολύ καλά οργανωμένο δίκτυο οικολογικών, φιλοζωικών και άλλων φορέων που αλληλο-υποστηρίζεται, μεταφέρει την είδηση, την αναπαράγει, και βεβαίως την διογκώνει πολλές φορές – και φυσικά την αλλοιώνει κατά το δοκούν. Ας πάρουμε ένα παράδειγμα που αφορά φιλοζωική εταιρεία με έδρα της την πόλη των Μεγάρων. Διαβάσαμε στο Megara press την 1η Μαρτίου:
«Ένα πρωτοφανές περιστατικό έλαβε χώρα στην περιοχή μας την Τρίτη 1 Μαρτίου στην περιοχή του Μαυρατζά. Μεσήλικας που διαμένει σε κτήμα κακοποίησε βάναυσα σκύλο θηλυκού γένους που πρόσφατα γέννησε 4 κουταβάκια. Κάτοικος της περιοχής βρισκόταν 300 μέτρα περίπου μακριά και άκουσε τις σπαρακτικές φωνές του ζώου.
Ειδοποιήθηκε η αστυνομία όπου έκανε μόνο συστάσεις στον εγκληματία και τον προειδοποίησε ότι την επόμενη φορά θα συλληφθεί.
Ο παρά λίγο δολοφόνος είναι ψυχικά ασθενής, έχει φιλοξενηθεί σε ψυχιατρική κλινική και ακολουθεί ειδική φαρμακευτική αγωγή. Ίσως εκείνη την ώρα να μην είχε πάρει τα φάρμακά του και την πλήρωσε το άτυχο ζώο...
Η Έλεν Γουίν για άλλη μία φορά παρούσα. Επειδή και οι πέτρες ξέρουν ότι η κ. Έλεν Γουίν διατηρεί νόμιμο καταφύγιο στην περιοχή μας και ότι δείχνει έμπρακτα ενδιαφέρον για τα ζώα, κλήθηκε να δώσει λύση όσο αφορά την τύχη του άτυχου σκύλου. Το μάζεψε και το πήγε στον κτηνίατρο κ. Παπαθανασίου. Οι φωτογραφίες σοκάρουν».

Πράγματι, η Έλεν Γουίν δείχνει έμπρακτα ενδιαφέρον για τα ζώα. Στα Μέγαρα, έχει μετατρέψει τη φάρμα της σ' ένα πραγματικό καταφύγιο ΚΠΑΖ (Κέντρο Προστασίας Αδέσποτων Ζώων) σύμφωνα με δημοσιεύματα. Αυτή είναι η μία αλήθεια που αναπαράγεται από όλα τα φίλια μέσα.

Εκείνο που δεν αναφέρουν όμως τα μέσα είναι ότι η Έλεν Γουίν χρηματοδοτείται αδρά μέσα από διάφορα προγράμματα για την περίθαλψη, στείρωση, και για διάφορες άλλες παροχές στα ζώα όπως τροφή κ.α. Μικρό το κακό εδώ και θα συμφωνήσω. Δεν υπάρχει όμως ανιδιοτέλεια και εθελοντική προσφορά βέβαια όπως τεχνηέντως μας πλασάρουν χάριν ενημερώσεως, υπάρχει επ’ αμοιβή παραγόμενο έργο, που δεν ξέρουμε πόσο κοστίζει σήμερα, το 2003 όμως το ΚΠΑΖ της Έλεν Γουίν έλαβε 30 εκατομμύρια δραχμές από αυστριακό φιλοζωικό σύλλογο. Προφανώς και ο σύλλογος αυτός δεν τα έβγαλε από την τσέπη του τα χρήματα αυτά, από κάπου αλλού τα πήρε. Ίσως να υπάρχει ένα διεθνές δίκτυο που έχει ανεξάντλητους πόρους και κάνει διανομή ζεστού χρήματος.

Δεν κατάφερα να εντοπίσω αυτόν που άκουσε τους κλαυθμούς της σκύλας και ειδοποίησε την αστυνομία. Ίσως μάθαινα περισσότερα. Δεν έχει όμως και ιδιαίτερη σημασία. Εκείνο που μετρά στην ιστορία μας, είναι αφενός η βάναυση πράξη ενός άρρωστου συνανθρώπου μας με θύμα μία νιογέννητη σκύλα και αφετέρου η ραμμένη είδηση που κυκλοφόρησε στα δίκτυα, ραμμένη στα μέτρα της «προσφοράς» φιλοζωικών σωματείων – με την διαφορά ότι η «προσφορά» αυτή έχει τιμή. Όπως τιμή έχουν όλες ή οι περισσότερες «δράσεις» οικολογικών και ζωοφιλικών οργανώσεων.

Η φροντίδα αδέσποτων ζώων ανήκει στις αρμοδιότητες της Αυτοδιοίκησης – αλλά είναι προφανές ότι η Έλεν Γουίν αντικατέστησε τον Δήμο – αντιλαμβανόμενη προφανώς την ανυπαρξία πολιτικής βούλησης από μέρους του. Και καλώς έπραξε. Όμως ως εκεί, ας μην ωραιοποιούμε τα πράγματα και ας μην θεοποιούμε κάποιους ανθρώπους που αμείβονται για αυτό που κάνουν.

===========================================

Δημοσιεύτηκε στο ένθετο περιοδικό «Κυνήγι» του Ελεύθερου Τύπου την Τετάρτη 23 Μαρτίου 2011.