Τετάρτη 3 Νοεμβρίου 2010

Κυνηγών «βίοι παράλληλοι»

«Από τον τόπο αυτό θα φύγουμε όταν δεν θα έχει μείνει σπορά». Τάδε έφη σε παρελθόντα χρόνο «νεοκυνηγός», ή όπως λέμε χωριάτικα, κατσαπλιάς των βουνών – αφήνοντας να εννοηθεί ότι θα εγκαταλείψουν τον κυνηγότοπο όταν εξολοθρεύσουν και το τελευταίο γουρούνι.

Διότι άλλο πράγμα είναι το κυνήγι στα νόμιμα πλαίσια και άλλο πράγμα η αφάνιση του είδους. Κατά περιόδους και αποσπασματικά εμφανίζονται ολίγοι ευτυχώς που θεωρούν τους κυνηγότοπους τσιφλίκια του Αλή Πασά. Δεν είναι όμως έτσι. Σφάλλουν ή βρίσκονται σε σύγχυση αν νομίζουν ότι τα πασαλίδικα κόλπα έχουν ακόμα πέραση.

Οι Φλέσσας και Πίπας, είναι φίλοι μας και κυνηγούν τον «αυτιά». Μερικές φορές έρχονται στην παρέα μας για το μεγάλο τριχωτό. Κυνηγώντας κάποια ημέρα τον λαγό, τους ήλθε στα πόδια ένας άλλος, ξένος. Τον ντουφέκισαν, μάζεψαν και την σκύλα και περίμεναν. Έφτασε κατάκοπος από την ανηφοριά ο λαγάς, τους είδε και τους καλημέρισε. «Τι κυνηγάς φίλε;» τον ρώτησαν. Λαγό κυνηγάω αλλά η σκύλα μου σήμερα δεν έχει κέφια (!). «Καλά, πάρε το λαγό σου..».

Ο «Λιγνός» με την παρέα του κτύπησαν ένα γουρούνι ξένης ομάδας, έπιασαν το σκύλο και τον έδιωξαν. Σαν κατάλαβε η πληγείσα ομάδα τι ακριβώς συνέβη, επικοινώνησε με τον «Λιγνό» και άρχισε αυτός να τα λέει θολά τα πράγματα, να πέφτει σε αντιφάσεις - μη μπορώντας να κρυφτεί υπό το βλοσυρό βλέμμα της Αρτέμιδος της θεάς, που δεν συγχωρεί «χοντρές τανζανιές». Η ομάδα του «Λιγνού» έχει όμως και τα δίκια της. Μη μπορώντας να φέρει στα καρτέρια της δικά της γουρούνια, τη στήνει στα ξένα και χαμογελά καμιά φορά. Πασαλίδικα κόλπα, όπως αυτά που δίδαξε ο συγχωρεμένος ο Αλής στη χώρα της Παμβώτιδας πριν 200 περίπου χρόνια.

Έτερος βασιλεύς των ορέων (το έχετε διαβάσει το βιβλίο του Εδμόντος Αμπού;), μέγας συλλογέας κρέατος άνευ ορμονών και βλαπτόντων την υγεία συστατικών, στημένος στο καρτέρι για τον κάπρο, αντίκρισε στο βεληνεκές του όπλου του λαγό καταδιωκόμενο από ελληνικούς ιχνηλάτες. Ξεχνώντας το δικό του κυνήγι και μη υπολογίζοντας τους κόπους της ομάδας του – σκεφτόμενος και αυτός πονηρά σαν γνήσιος κατσαπλιάς των ορέων που είναι, ντουφέκισε τον ξένο λαγό και τον έκρυψε στο σακούλι του - αποκρύπτοντας μάλιστα το γεγονός από την ομάδα του που θα του τα «έλεγε στη γλώσσα του». Ο ληστής ετούτος την ώρα της λαμογιάς προφανέστατα θα εκσπερμάτωσε από ηδονή – κουβαλώντας ασφαλώς στο βουνό ψυχικές διαταραχές.

Στο βουνό, οι ειδήσεις και τα νέα, μεταδίδονται πολύ γρήγορα – αφού η Ηχώ βοηθά τα μέγιστα στον τομέα αυτό. Πληροφορήθηκα – και μαζί με εμένα και άλλοι το «κατόρθωμα» του «Έλληνος κυνηγού», και θυμώσαμε. Δυστυχώς, ο «παλιοκλέφτας» που θα ‘λεγε κι ο Γέρος του Μοριά, θα διηγείται με περηφάνια την ανάλγητη πράξη του και θα κορδώνεται.

Οι λαγοκυνηγοί που έχασαν τον λαγό τους από τον ληστή των ορέων, μάζεψαν τα σκυλιά τους και πήραν λυπημένοι τον δρόμο της επιστροφής. Στο μονοπάτι καθώς πήγαιναν, άκουσαν σκυλιά να «πηγαίνουν» από κοντά ένα γουρούνι. Κοντοστάθηκαν, σήκωσαν τα ντουφέκια τους και ο κάπρος έπεσε σχεδόν στα πόδια τους. Έπιασαν και τα σκυλιά και περίμεναν. Έφτασε η γουρουνοπαρέα, τους παρέδωσαν το θήραμα και τα σκυλιά και έφυγαν.

Πληροφορήθηκα εκ των υστέρων ότι η λαγοπαρέα που έπεσε θύμα του κατσαπλιά, ήταν από την Αθήνα, και μαζί της ο πρόεδρος του κυνηγετικού συλλόγου Αιγάλεω ο κ. Γεωργακόπουλος. Ήταν η ίδια παρέα που παρέδωσε το ξένο γουρούνι.

Κάπως έτσι κυλούν τα πράγματα στα κυνηγοτόπια, ο ένας «χαίρεται» τον ξένο λαγό, άλλοι το ξένο γουρούνι, και ευτυχώς – λίγοι και ρομαντικοί, αληθινοί κυνηγοί και εραστές της φύσης, αγωνίζονται για το fair play που λέμε και στην Ελλάδα. Κάποιοι με τις πράξεις τους κερδίζουν φίλους και κάποιο κερδίζουν εχθρούς. Σοφά λέει ο λαός μας: όπως στρώσεις θα κοιμηθείς».

Μην μας κακοφαίνεται, μα, ο δρόμος ο καλός, ο δύσκολος, που είχε επιλέξει κάποτε και ο Ηρακλής, περνά από βράχια και γκρεμούς, από διάσελα και κορφές – και από εκεί όλα φαίνονται ξάστερα. Μέχρι τότε όμως, μέχρι το μακρινό μέλλον, ας κάνουμε υπομονή, και δυστυχώς ας ζήσουμε και στο βούρκο του ληστή των ορέων …

=============================================

Αφιερωμένο – και ας μην τον γνωρίζω, στον πρόεδρο του κυνηγετικού συλλόγου Αιγάλεω που δίδαξε κυνηγετική παιδεία.
=============================================

Δημοσιεύτηκε στο ένθετο περιοδικό «Κυνήγι» του Ελεύθερου Τύπου την Τετάρτη 3 Νοεμβρίου 2010